Joanna Kantor-Martynuska - Instytut Psychologii Polskiej Akademii Nauk - 2015r.
Emocjonalne reakcje na muzykę na tle ogólnych pojęć dotyczących sfery emocji.
Emocje, które słuchacze przeżywają w kontakcie z muzyką, definiuje się i klasyfikuje na wiele sposobów (zob. Bharucha i in., 2006; Sloboda i Juslin, 2010). Problematyka związku muzyki z emocjami wywołuje interdyscyplinarne
dyskusje wśród psychologów, muzykologów i badaczy zainteresowanych neuronalnym aspektem percepcji muzyki (Bharucha i in., 2006; Juslin, 2013; Huron, 2011).
Emocje w kontekście słuchania muzyki to niekoniecznie podstawowe reakcje sklasyfikowane przez Ekmana (1992) czy Plutchika (2002) bądź też nastroje w znaczeniu rozciągniętych w czasie stanów afektywnych (Davidson, 2002). Zakładając, że muzyka może wzbudzać zarówno emocje podstawowe jak i te bardziej specyficzne dla siebie stany afektywne (Juslin i Västfjäll, 2008; Zentner, Grandjean i Scherer, 2008), w kontekście percepcji muzyki trzeba rozpatrywać szerokie spektrum zjawisk afektywnych, które nie należą do głównego nurtu badań nad afektywną sferą ludzkiej psychiki. W kontekście problematyki reakcji emocjonalnych na muzykę warto więc przynajmniej skrótowo przywołać pojęcia emocji, uczucia, nastroju i preferencji jako domeny szeroko rozumianego afektu (np. Davidson, Scherer i Goldsmith, 2003) oraz emocji utylitarnych, estetycznych (Scherer, 2004) i emocji wyrafinowanych (Frijda i Sundararajan, 2007).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz