Wybrane psychologiczne wyznaczniki tremy koncertujących muzyków profesjonalistów i amatorów - Estetyka i Krytyka 25 (2/2012) MARCIN SZULC, ANNA OLSZAK
Osoby badane zostały poproszone o wypełnienie arkuszy testowych.
Pierwszy arkusz był sporządzoną na potrzeby badania ankietą dotyczącą wykształcenia muzycznego, sposobu i intensywności zajmowania się muzyką (czy jest on amatorski, czy zawodowy), zawierał także pytanie o subiektywny poziom odczuwanej tremy podczas występów.
Kolejnym kwestionariuszem był EPQ-R (autorstwa Sybil Eysenck, Hansa J. Eysencka oraz Paula Barretta, w polskiej adaptacji Brzozowskiego i Drwala). Kwestionariusz ten powstał w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Nawiązuje on do starszego kwestionariusza EPI, do którego została dodana skala psychotyzmu. Najnowsza wersja testu (Eysenck Personality Questionaire) zawiera cztery skale: skalę N (neurotyczności), skalę E (ekstrawersji), skalę K (kłamstwa) oraz nową skalę P (psychotyzmu).
Trzecim arkuszem był Kwstionariusz Temperamentu – Formalna Charakterystyka Zachowania (FCZ – KT) autorstwa Strelaua oraz Zawadzkiego (1997).
Kolejną metodą wykorzystaną w badaniu był Inwentarz Stanu i Cechy Lęku STAI, który został skonstruowany przez Charlesa D. Spielbergera, Richarda L. Gorsucha, i R. E. Lushene, a autorami polskiej adaptacji są Spielberger, Strelau, Małgorzata Tesarczyk i Kazimierz Wrześniewski.
Ostatnim z testów wykorzystanych przeze mnie w badaniu był Kwestionariusz Tremy autorstwa Julie J. Nagel, Davida H. Himle’a, Jamesa D. Papsdorfa. Jest to kwestionariusz sporządzony do oszacowania poziomu tremy przedkoncertowej oraz koncertowej. Został on przetłumaczony z języka angielskiego na polski przez studentki psychologii, a następnie oceniony przez sędziów kompetentnych (psychologów i anglistów) jako w pełni odpowiadający założeniom autorów angielskich. Kwestionariusz Tremy bazuje na pytaniach Kwestionariusza Lęku Egzaminacyjnego, z tą różnicą, że odnosi się do sytuacji występu muzycznego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz