Przesada
Znaną analogią, przedstawiająca
połączenie dwóch działań, jest łączenie bieli i czerni w różne odcienie
szarości. Na przykład, jeśli spacerującego powoli przedstawimy jako kolor
biały, biegnącego zaś jako czarny, to idącemu w tempie umiarkowanym przypiszemy
mieszaninę czerni i bieli. Powstanie odcień szarości, zależny od tempa marszu-
im większa prędkość, tym ciemniejszy.
Jacobs, chcąc przesunąć
ucznia w jakimś kierunku, może kazać mu przejść z ciemnej szarości w kierunku
bieli. Najpierw będzie to surowe, ale z tej surowości wyłonią się umiejętności.
Ostatecznie uczeń zdecyduje się na jakiś średni punkt, być może będzie to
odcień jasnej szarości.
David Brubeck zauważa:
„Często różnica między prawidłowym sposobem wykonywania czegoś a aktualnym
usiłowaniem ucznia jest bardzo nieznaczna, ale uczeń nie jest w stanie jej
zauważyć. W pewnym szczególnym wypadku Jacobs instruował ucznia, by wymówił Ki-
Ti- Ji, potem wziął oddech i następnie wymawiał O- A- U i znowu oddech.
Ilustruje to dwa skrajne przykłady oporu jamy ustnej. Trudna do wychwycenia
niewielka różnica między brzmieniem ‘a’ jak w wyrazie ‘day’*
a samogłoską ‘A’ ma istotne znaczenie dla brzmienia blaszanego instrumentu
dętego. Natomiast łatwo da się odczuć i usłyszeć różnicę między Iii a Uuu.
Prostota
Prostota, nie zawiłości
wiedzy, umożliwia precyzyjna fizyczną kontrolę niezbędną do wykonywania.
„Badając złożoności ciała, tracimy prostotę i zapędzamy się w zawiłości
niemożliwe do zrozumienia. Musimy myśleć prosto. Jeśli miałbym zajmować się mą
budową fizyczną, opierając się na swej wiedzy anatomicznej, musiałbym
zrezygnować z zawodu przed wielu laty. Badaj kształtowanie artystyczne i
uczuciową zawartością artystycznej materii z perspektywy dorosłego człowieka,
ale w prostych kwestiach fizjologicznych stosuj podejście dziecka. Z
dziecięcego sposobu myślenia pochodzi prostota. Proste zadania wykonuj prosto,
nie komplikuj ich.
* w wymowie
zbliżone do polskiego ‘e’
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz