Odruch warunkowy to nabyta
lub wyuczona reakcja na bodziec zewnętrzny. Nie jest to działanie z którym się
rodzimy, ale które ma miejsce dzięki powtarzaniu. Te powtórki umożliwiają
powstanie neuronowej ścieżki do mózgu i powstaje nawyk.
Podczas Internationale
Brassfest (1995) Jacobs przemawiał na ten temat.
„Część mózgu będzie
akceptować twe polecenia, tak jak wykształciłeś to w okresie warunkowania
odruchu. W muzyce, chcemy wywołać to ćwicząc- warunkując (wyćwiczając) etiudy.
Gamy, interwały, wprawki i tak dalej. Tak naprawdę tworzymy oprogramowanie,
które zostanie zapisane w mózgu. Chodzi o to, by tak przyswoić te ćwiczone
rzeczy, aby stały się odruchem warunkowym- odruchem z którym się nie rodzimy,
ale który staje się odruchem po prostu przez fakt stałego powtarzania.”
„Od chwili, gdy masz już
odruch, wszystko polega na zaistnieniu bodźca. Potrzeba procesu myślowego w
mózgu, powiedzenia na przykład ‘Chcę dotknąć nosa’. Możesz to osiągnąć i
dotknąć swego nosa, to nic nadzwyczajnego. Ktoś rzuca piłkę i zazwyczaj ją
łapiesz, może nawet odrzucasz z powrotem.”
„Dzieje się to bez myślenia
o mięśniach, czy planowania tego, co masz zrobić z różnymi częściami twego
ciała. Odpowiadają one na bodziec złapania piłki, dotknięcia nosa, czy
jakikolwiek inne polecenie wykonania czynności fizycznej.”
„W grę na instrumencie, jak
wszyscy doskonale wiemy, jest zaangażowanych kilka fizycznych czynników. Kilka
z nich jest mocno skomplikowanych, rzeczywiście są one naprawdę ważne i musimy
je dobrze wykonywać. To, czym się tu zajmujemy, sztuka gry, jest w istocie
ciągiem rozwoju, który dzieje się poprzez wzięcie instrumentu, przebycie etapu
uczenia się i kursu ćwiczeń pod kierunkiem nauczyciela.”
„Zrób to. Zrób tamto. Chcę
tego. Chcę tamtego. Uczeń słucha, nauczyciel doradza i prowadzi. Jak widzisz,
budowanie odruchów warunkowych polega na próbowaniu i powtarzaniu. Jeśli grasz
gamę C- dur i potem ją powtarzasz, grasz ją drugi i trzeci raz- w ciągu dnia
może robisz to pięć razy, potem grasz coś, gdzie też występują dźwięki tej
gamy- powtarzasz wiele, wiele razy, a mózg to przyswaja.”
„Nie zapisuje się to w
Twojej pamięci tak łatwo, jak w pamięci Twego współczesnego komputera. Biologia
człowieka wymaga wielokrotnego powtarzania, nim powstanie stała ścieżka
neuronowa w mózgu.”
„Prosty jest powód dla
którego o tym mówię- od początku naszego grania kształtujemy takie odruchy,
zdając sobie z tego sprawę, bądź nie. Jeśli czynisz to podczas studiów
muzycznych, jest to dla Ciebie niezwykle korzystne.”
Wielokrotnie Jacobs stosował taka analogię: „Wszystko, co czynimy w
sposób powtarzalny, jest kształtowaniem nawyków. Z nawykami jest tak, jak ze
spacerowaniem po łące (trawniku). Po pierwszym przejściu trawa się podniesie.
Jeśli nadal będziemy chodzić tą trasą, trawy się położą. W końcu trawa padnie i
powstanie ścieżka. W umyśle formuje się ścieżka neuronowa. Jeśli coś jest
nauczone, to na zawsze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz