Agnieszka Weiner UMCS - Rozwój muzyczny człowieka
Wczesny rozwój muzyczny w ujęciu Helmuta Mooga
Autor ten wychodząc z założeń holistycznych zbudował koncepcję w oparciu o obserwację uczestniczącą. Śledził rozwój muzyczny dzieci (od wieku niemowlęcego) imłodzieży na tle ogólnego rozwoju psychospołecznego w warunkach naturalnych. W okresie niemowlęcym zauważył przechodzenie od reakcji ruchowych na muzykę, która stopniowo zaczyna pełnić także funkcje relaksacyjne, poprzez zainteresowanie źródłem dźwięku i ekspresją na dźwięk, do pierwszych reakcji wokalnych (naśladowczych). W okresie poniemowlęcym następuje zwiększenie spontaniczności ruchowej i wokalnej, poprawa jakości śpiewu, pojawiają się społeczne zachowania związane z ruchem do muzyki. Stopniowo zwiększa się koncentracja na słuchanej muzyce, poprawie ulega koordynacja ruchu do muzyki, widoczna staje się potrzeba twórczości wokalnej oraz wpływy enkulturacyjne, które przed 3 rokiem życia trudno zidentyfikować. W wieku 3-4 lat następuje dalsza poprawa adekwatności ruchowej do muzyki, wzrasta liczba odtwarzanych piosenek, pojawia się umiejętność różnicowania poszczególnych elementów muzyki (np. dynamiki, tempa). Przed 6 r. ż. dziecko jest już zdolne do akompaniowania sobie do piosenek (ruchem, klaskaniem), następuje też coraz poprawniejsza odtwórczość piosenek. Wymienione zmiany Moog ujął w 15 stadiów. Mają one do dziś duże znaczenie dla badań nad wczesnym muzycznym rozwojem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz