Atak

Arnold Jacobs - Brian Frederiksen: Song & Wind tłum. Łukasz Michalski

Jacobs ma wrażenie, że słowo „atak” jest używane niewłaściwie. „Atak” to po prostu początek drgań warg, bądź stroika.

Dęciacy używają tylko kilku spółgłosek do atakowania dźwięków. Spółgłoska „D” jest zwykle używana do grania fragmentów legato, „K” stosuje się przy podwójnym lub potrójnym językowaniu (staccato). Jacobs czasami używa spółgłoski „H”, dla wyeliminowania ruchu języka.

Najczęściej używana jest spółgłoska „T”. Przy wymawianiu, „T” jest bezdźwięczna, jako że tylko powoduje powstanie statycznego ciśnienia za językiem. W grze na instrumencie dętym, język powinien być używany jako narzędzie skupiające, nie jako wentyl do zatrzymywania powietrza. Jeśli wewnętrzne powietrze zostanie sprężone wcześniej, niż nadejdzie chwila rozpoczęcia dźwięku, musi być ono utrzymywane z dala od zadęcia, albo przez blokowanie językiem, albo przez zamknięcia gardła. 

Zablokowanie językiem może spowodować szorstki lub opóźniony atak, chropowaty dźwięk i nadmierny wysiłek podczas grania. Może nawet dojść do efektu podobnego jak w próbie Valsalva, kiedy to zamknięte gardło pozwala ciśnieniu powietrza z płuc pchać przeponę w dół.