Wybrane psychologiczne wyznaczniki tremy koncertujących muzyków profesjonalistów i amatorów - Estetyka i Krytyka 25 (2/2012) MARCIN SZULC, ANNA OLSZAK
Z analizy psychotyzmu przeprowadzonej wśród osób badanych wynika, że istnieje statystycznie istotna różnica (na poziomie p=0,01) pomiędzy poziomem psychotyzmu w dwóch przebadanych grupach (muzyków profesjonalnych – x=7,55, s=2,287 i chórzystów – amatorów – x=4,69, s=2,3).
Potwierdziła się zatem hipoteza (4a), w której założono, że poziom psychotyzmu u muzyków jest wyższy niż u amatorów. Wynikać to może zarówno z tego, że psychotyzm jako cecha osobowości łączy się często z cechami twórczymi, jak i z tego, że profesjonalni muzycy są częściej wystawiani na stres niż amatorzy, więc muszą być na niego bardziej odporni – jak wiadomo, psychotyzm wiąże się ze zmniejszonym odczuwaniem lęku. Nadal jednak nie wiadomo, czy psychotyzm wśród muzyków jest cechą wzmacnianą przez sytuację, czy też muzycy psychotyczni częściej stają się muzykami zawodowymi niż muzycy amatorzy. Wydaje się to niezwykle trudne do ustalenia, zważywszy na fakt, że u muzyków zawodowych często cechy psychotyczne, przyjmujące postać swoistych fanaberii, amplifikuje sława. Autorzy ustalili, że nie istnieje istotna statystycznie korelacja pomiędzy poziomem psychotyzmu a poziomem tremy u muzyków amatorów. Taka zależność istnieje wyłącznie u muzyków profesjonalnych. W tej grupie uzyskano siłę zależności r=-0,645 i jest to korelacja istotna na poziomie p=0,01.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz